رازدونه ی شماره هشتاد و سه ( گوشواره)

مامان فدای شیرین زبونیات

دیگه حسابی داری روی دور جمله گفتن می افتیا و واقعا ً با این شیرین زبونی هات خوردنی شدی. عاشقتم نفسم

امروز منزل کسی بودیم ، یکی از دوستانی که در جمع بود ،گوشواره به گوشش بود ،وقتی شما رو بغل کرده بود ،ظاهرا ً ازش پرسیده بودی که این چیه و اون پاسخ داده بود ،گوشواره و بعد بهت گفته بود ،به مامان بگو برات گوشواره بخره.

شما هم دویدی پیشم و گفتی ، مامان گوشواره می خوام .گوشواره بخر.

خلاصه هر طور بود ،سرت رو گرم کردم .

موقع برگشتن باز یادت اومد و  توی مسیر چند بار گفتی ،مامان گوشواره می خوام .

بهت گفتم ،عزیزم تو که گوش هات سوراخ نیست. اجازه بده ،من و بابا با هم مشورت کنیم و بعد اگر صلاح دونستیم گوشت رو سوراخ میکنیم و واست گوشواره می خریم.

صحبتم که تموم شد ،سریع برگشتی سمت بابا و گفتی

"بابا گوشواره بخر "

خلاصه کلی از این شیرین زبونی هات و امر و نهی کردنت خندیدیم و ذوق کردیم.

خوب مجددا ً سرت رو گرم کردم تا فراموش کنی ، چون یک بند بهانه ی گوشواره می گرفتی.

منم با خودم فکر کردم یادت رفته.

ولی همین که در خونه رو باز کردیم. دستم رو کشیدی و دویدی سمت اتاق و گفتی "گوشواره می خوام "

منم که مونده بودم حالا چکار بکنم.

رفتم دوتا از گوشواره های بدلی خودم رو که بلند بودن روی گوشت آویزون کردم.

کلی ذوق کردی و دویدی به بابا هم نشون دادی و گفتی " قشنگ شدم"

ولی خوب چون نحوه ی قرار گرفتنش ناجور بود ،دائم از روی گوشت می افتاد و مجدد باید برات می گذاشتیم.تا یک موقع دیگه از این جریان خسته شدی و اونها رو رها کردی.

اگر تا الان گوشِت رو سوراخ نکردیم ،چون فکر می کردیم بهتره خودت یک زمانی در موردش تصمیم بگیری که می خوای سوراخ کنی یا نه. ولی هیچ وقت فکر نمی کردم این زمان اینقدر نزدیک باشه.

فکر میکنم دیگه وقتش رسیده که گوشِت رو سوراخ کنیم.